ἀνιερόω: Difference between revisions
καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων, καὶ πτωχὸς πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ → and potter is ill-disposed to potter, and carpenter to carpenter, and the beggar is envious of the beggar, the singer of the singer
(Bailly1_1) |
(big3_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-ῶ :<br />consacrer.<br />'''Étymologie:''' [[ἀνά]], [[ἱερόω]]. | |btext=-ῶ :<br />consacrer.<br />'''Étymologie:''' [[ἀνά]], [[ἱερόω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">1</b> [[dedicar]], [[consagrar]] c. ac. de cosa ὥστε συνέβαινεν ἐν [[δέκα]] ἔτεσι κεῖνόν τε ἅπαντα ἔχειν ἅπερ ἀνιέρωσε Arist.<i>Oec</i>.1346<sup>b</sup>5, τοῦτο <i>SB</i> 7245.3 (III a.C.)<br /><b class="num">•</b>c. dat. θεῷ τινι Dam.<i>Pr</i>.262<br /><b class="num">•</b>c. ac. y dat. ἐπινίκιον ... Διοσκόροις Plu.<i>Cor</i>.3, τῷ δὲ Διονύσῳ τὴν πίτυν Plu.2.676a, κηπόταφον Μαξίμῳ <i>SB</i> 9801.2 (III d.C.)<br /><b class="num">•</b>abs. ἀνιερώσαντος βασιλέως Ταρκυνίου D.H.6.95<br /><b class="num">•</b>en v. pas. ἀνιερωθήσονται τὰ κτήνη αὐτῶν LXX 1<i>Es</i>.9.4, cf. <i>PTeb</i>.84.10 (II a.C.), <i>SB</i> 9935.27 (II a.C.), <i>BGU</i> 1202.5 (I a.C.), ᾧ ἡ [[βοτάνη]] ἀνιέρωται <i>PMag</i>.4.2975<br /><b class="num">•</b>γῆ ἀνιερωμένη [[tierra consagrada]], <i>PTeb</i>.60.10 (II a.C.), <i>SB</i> 5280<br /><b class="num">•</b>c. ac. de pers. Ἀντίνοον ... ὡς Γανυμήδην ὁ Ζεύς Clem.Al.<i>Prot</i>.4.49.<br /><b class="num">2</b> [[consagrar a las divinidades infernales]], [[maldecir]] ἀνιεροῖ Ἀρτεμεὶς Δάματρι, Κούραι, θεοῖς παρὰ Δάματρι πᾶσι <i>SIG</i> 1179 (Cnido). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:14, 21 August 2017
English (LSJ)
A dedicate, devote, Arist.Oec.1346b5; τινί τι Plu.Cor.3:—Pass., PTeb.60.10 (ii B. C.), BGU1202.5 (i B.C.), etc.: used of persons invoking the wrath of the gods upon themselves or others in case of breach of faith, SIG1179 (Cnidus).
Greek (Liddell-Scott)
ἀνιερόω: ἀφιερῶ, ἀνατίθημι, Ἀριστοφ. Οἰκ. 2. 2· τινί τι Πλουτ. Κορ. 3: ἐν χρήσει περὶ ἀνθρώπων ἐπικαλουμένων τὴν μῆνιν τῶν θεῶν ἐφ’ ἑαυτοὺς ἢ ἑτέρους, ἐν περιπτώσει κακῆς πίστεως ἤτοι παραβάσσεως τῶν ὑπεσχημένων, Newton Ἐπιγρ. 81, κἑξ.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
consacrer.
Étymologie: ἀνά, ἱερόω.
Spanish (DGE)
1 dedicar, consagrar c. ac. de cosa ὥστε συνέβαινεν ἐν δέκα ἔτεσι κεῖνόν τε ἅπαντα ἔχειν ἅπερ ἀνιέρωσε Arist.Oec.1346b5, τοῦτο SB 7245.3 (III a.C.)
•c. dat. θεῷ τινι Dam.Pr.262
•c. ac. y dat. ἐπινίκιον ... Διοσκόροις Plu.Cor.3, τῷ δὲ Διονύσῳ τὴν πίτυν Plu.2.676a, κηπόταφον Μαξίμῳ SB 9801.2 (III d.C.)
•abs. ἀνιερώσαντος βασιλέως Ταρκυνίου D.H.6.95
•en v. pas. ἀνιερωθήσονται τὰ κτήνη αὐτῶν LXX 1Es.9.4, cf. PTeb.84.10 (II a.C.), SB 9935.27 (II a.C.), BGU 1202.5 (I a.C.), ᾧ ἡ βοτάνη ἀνιέρωται PMag.4.2975
•γῆ ἀνιερωμένη tierra consagrada, PTeb.60.10 (II a.C.), SB 5280
•c. ac. de pers. Ἀντίνοον ... ὡς Γανυμήδην ὁ Ζεύς Clem.Al.Prot.4.49.
2 consagrar a las divinidades infernales, maldecir ἀνιεροῖ Ἀρτεμεὶς Δάματρι, Κούραι, θεοῖς παρὰ Δάματρι πᾶσι SIG 1179 (Cnido).
