ακατάρτιστος
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
Greek Monolingual
-η, -ο (Μ ἀκατάρτιστος, -ον)
αυτός που δεν έχει καταρτιστεί για κάτι, δεν έχει την απαιτούμενη προπαρασκευή
«διὰ τὸ ἀκατάρτιστον αὐτών καὶ ἀσθενὲς τῆς πολιτείας» (Ειρην. 1106c)
νεοελλ.
εκείνος που έχει ελλιπή γνώση ή πλήρη άγνοια ενός αντικειμένου, (γενικότερα) ο αμόρφωτος.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ἀ- στερητ. + καταρτίζω.
ΠΑΡ. νεοελλ. ακαταρτισιά].
