ἀποδιοπομπέομαι
εἰ γάρ κεν καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο καὶ θαμὰ τοῦτ᾽ ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ τὸ γένοιτο → for if you add only a little to a little and do this often, soon that little will become great (Hesiod W&D, 361-362)
English (LSJ)
fut. -ήσομαι (in pass. sense, Themist.Ep.4.5; act. form in Eust.1935.12):—
A escort out of the city the δῖον κῴδιον (v. κῴδιον): hence generally, conjure away, Pl.Cra.396e, Onos.5, Ph.1.239, Lib.Decl.15.34; μετ' εὐπρεπείας τοὺς φιλοσόφους ἐκ τῆς πόλεως Plu.Cat.Ma.22; τινὰς τοῦδε τοῦ γράμματος Gal.Thras.37. 2 generally, set aside, waive, τὸ προβληθέν Ath.9.401b, cf. Theo Sm. p.200H. II καθήρασθαι καὶ ἀ. τὸν οἶκον free it from pollution, Pl. Lg.877e; πόλιν καθαίρειν καὶ ἀ. Lys.6.53.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποδιοπομπέομαι: μέλλ. -ήσομαι, ἀποθ. (τὸ ἐνεργ. ἀπαντᾶ ἐν Εὐστ. Πονηματ. 262. 41)· (ἀπό, Διός, πομπή): - ἀποτρέπω ἐπικείμενα κακὰ δι’ ἱλαστηρίων θυσιῶν εἰς τὸν Δία, ἀποτρέπομαι διὰ τοῦ ἀποτροπαίου Διός, ἱλάσκομαι: - ἐντεύθεν καθόλου, δι’ ἀρῶν ἀποδιώκω, ἀποτρέπω, ἐξορκίζω, Πλάτ. Κρατ. 396Ε, Λυσίας 108. 4: - οὕτω τὸ ῥημ. ἐπίθ. ἀποδιοπομπητέον, πρέπει τις νὰ ἀπορρίψῃ μετὰ βδελυγμοῦ καὶ ἀποστροφῆς, Πλούτ. 2. 73D (ἔνθα ἴδε Οὐϋττεμβάχ.), Φίλων 1. 239. 2) ἐν γένει, ἀφίνω κατὰ μέρος, παρέρχομαι, ὅ δ’ οὐ σφόδρα φροντίσας καὶ τὸ προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος, ἀλλ’ ὑμεῖς γε, ἔφη, κτλ., Ἀθήν. 401Β. ΙΙ. καθήρασθαι καὶ ἀποδιοπομπήσασθαι τὸν οἶκον, ἀπαλλάξαι αὐτὸν πάσης λύμης καὶ παντὸς μιάσματος, Πλάτ. Νόμ. 877Ε, πρβλ. Ρουγκ. Τίμαιον.
