ἔροτις

German (Pape)

[Seite 1033] ἡ, äol. dasselbe, Eur. El. 625; vgl. Giese Aeol. Dial. S. 286.

Greek Monolingual

ἔροτις, ἡ (Α)
εορτή, πανήγυρη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < Fέροτις. Η λ. συνδέεται ετυμολογικώς με τα έρανος και εορτή].

Greek Monotonic

ἔροτις: ἡ, Αιολ. αντί ἑορτή, σε Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

ἔροτις: ἡ эол. Eur. = ἑορτή.

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: feast (Aeol. acc. to H, Cypr. acc. to Eust.) epigr. of king Nikokreon (Kaibel, Epigr. gr 846; perh. Chalcedon (SIG 1009); E. El. 625; ἐροτή P.Oxy. 2084; on the use Bechtel Dial. 1, 119 und 447.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Perhaps to ἔρανος and ἑορτή, s. vv.