συνεκτέον

English (LSJ)

(συνέχω)

   A one must keep together, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας X.Cyr.7.5.70.

Greek (Liddell-Scott)

συνεκτέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ συνέχω, δεῖ συνέχειν, συγκρατεῖν, Ξεν. Κύρ. 7. 5, 70.

Greek Monotonic

συνεκτέον: ρημ. επίθ. του συνέχω, αυτό που πρέπει κάποιος να συγκρατεί, να τηρεί σε συνοχή, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

συνεκτέον: adj. verb. к συνέχω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συνεκτέον, adj. verb. van συνέχω, er moet bij elkaar gehouden worden.