στενακτέον

στεφανηφορήσας καὶ ἱερατεύσας → having worn the crown and having had the priesthood

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: στενακτέον	Medium diacritics: στενακτέον	Low diacritics: στενακτέον	Capitals: ΣΤΕΝΑΚΤΕΟΝ
Transliteration A: stenaktéon	Transliteration B: stenakteon	Transliteration C: stenakteon	Beta Code: stenakte/on

English (LSJ)

A one must bewail, τὰ τούτων E.Supp.291.

στενακτέον: πρέπει τις νὰ στενάξῃ, νὰ θρηνήσῃ, τὰ τούτων Εὐρ. Ἱκέτ. 291.

στενακτέον: ρημ. επίθ., πρέπει κάποιος να αναστενάξει, να θρηνήσει, σε Ευρ.

στενακτέον: adj. verb. к στενάζω.

στενακτέον [στενάζω] adj. verb. er moet geweeklaagd, gejammerd worden