ἀρχιεράομαι
τὸ ἀγαθὸν αἱρετόν· τὸ δ' αἱρετὸν ἀρεστόν· τὸ δ' ἀρεστὸν ἐπαινετόν· τὸ δ' ἐπαινετὸν καλόν → what is good is chosen, what is chosen is approved, what is approved is admired, what is admired is beautiful
English (LSJ)
Med., A to be high-priest or priestess, LXX 4 Ma. 4.18, J.AJ17.19.1, OGI544.14 (Ancyra), IG14.1878, BSA16.120 (Pisidia, iii A.D.), etc.: pf. part. ἠρχιεραμένος IGRom.3.1475 (Iconium).
Greek (Liddell-Scott)
ἀρχιεράομαι: Μέσ. εἶμαι, διατελῶ ἀρχιερεὺς ἢ πρώτη ἱέρεια, ὁ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτῷ ἀρχιερᾶσθαι Ἰωσήπ. Μακκ. 4. 502, 43· ἀρχιερασαμένην τῆς σεβαστῆς Συλλ. Ἐπιγρ. 1929, 3422, κ. ἀλλ.
French (Bailly abrégé)
-ῶμαι;
être grand-prêtre en parl. du grand-prêtre des Juifs.
Étymologie: ἀρχιερεύς.
Spanish (DGE)
• Morfología: [part. perf. ἠρχιεραμένος IGR 3.1475]
ser sumo sacerdote en el culto hebreo, LXX 4Ma.4.18, I.AI 17.207, BI 1.270
•en el culto imperial de época romana ser sumo sacerdote de una provincia OGI 544.14 (Ancira), IEphesos 3072.26 (III d.C.), ἀ. τῶν Σεβαστῶν IG 14.1878, cf. SEG 26.784.6 (Augusta Traiana II d.C.), BSA 16.120 (Pisidia III d.C.), IGR l.c.
