ὡρισμένως

English (LSJ)

Adv., (ὁρίζω) A definitely, Arist.Cat.8a36,b17, Top.159b1, Metaph.1020b33, Plb.10.46.10, S.E.M.7.336; with the definite article, Chrysipp.Stoic.2.102; regularly, Sor.1.95.

Greek (Liddell-Scott)

ὡρισμένως: Ἐπίρρ. μετ. παθ. πρκμ. τοῦ ὁρίζω, ὡς καὶ νῦν, κατὰ τρόπον ὡρισμένον, Ἀριστ. Κατηγ. 7, 31 καὶ 34, Τοπικ. 8. 5, 2, Μετὰ τὰ Φυσ. 4. 15, 2.

Russian (Dvoretsky)

ὡρισμένως: [от part. pf. pass. к ὁρίζω определенным образом, определенно (λέγεσθαι Arst.; προδηλοῦν τι Polyb.).