οὐρανόροφος
From LSJ
ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν → what is contrary to nature is any developmental aberration from what is in accord with nature (Aristotle, On the Heavens 286a19)
English (LSJ)
ον, A with vanlted ceiling or canopy, prob. cj. for -οφόρος in Ath.1.48f; v. sq.ΙΙ.
German (Pape)
[Seite 417] mit einem Zeltdach überwölbt, σκηνή, Ath. II, 48 f.
Greek (Liddell-Scott)
οὐρᾰνόροφος: ον (γραπτ. οὐραώρ-), ὁ ἔχων θολοειδῆ ὀροφήν, Ἀθήν. 48F (ἔνθα ὅμως τὰ ἄριστα Ἀντίγραφα ἔχουσιν οὐρανοφόρον)· ἴδε τὸ ἑπόμ. ΙΙ.
Greek Monolingual
οὐρανόροφος, -ον (Α)
αυτός που έχει θολωτή οροφή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ουρανο- + ὀροφή.
