δυσκατάλυτος

English (LSJ)

ον, hard to bring to an end, πόλεμοι Str.14.1.28; hard to overthrow, δυναστεία J.BJ4.5.5.

German (Pape)

[Seite 682] schwer aufzulösen; πόλεμος, beizulegen, Strab. XIV p. 643; δυναστεία Ios.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκατάλῠτος: -ον, ὃν δύσκολον εἶνε νὰ καταλύσῃ ἢ νὰ διαλύσῃ τις, πόλεμος Στράβων 643.

Spanish (DGE)

-ον
difícil de llevar a término, difícil de suprimir πόλεμοι Str.14.1.28, λοιμός Chrys.M.58.677
•difícil de derribar δυναστεία I.BI 4.352, οἱ ζηλωταί I.BI 4.193.

Greek Monolingual

δυσκατάλυτος, -ον (Α)
αυτός που δύσκολα καταλύεται ή παύεται.