θυΐω
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
French (Bailly abrégé)
s'élancer impétueusement ; être saisi d'un transport prophétique.
Étymologie: θύω².
Russian (Dvoretsky)
θυΐω: (только 3 л. pl. praes. conjct. θυΐωσιν) приходить в исступление: αἱ (sc. Θριαὶ) δ᾽ ὅτε θυΐωσιν, ἐθέλουσιν ἀληθείην ἀγορεύειν HH когда Трии, придя в исступление, захотят вещать истину, т. е. прорицать.
Greek (Liddell-Scott)
θυΐω: ἢ θυίω, = θύω, διατελῶ ὑπὸ ἔμπνευσιν, ὑποτακτ. θυΐωσι Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 560· παρατ. ἔθυιεν Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 755.
