ἐαρινός

English (LSJ)

ή, όν, Ep. εἰαρινός (also ἠαρινός h.Cer.401, PPetr.3p.152 (iii B. C.)); in other Poets, ἠρινός:—

   A of spring, εἰαρινὴ ὥρη springtime, Il.16.643, cf. Plb.3.34.6; εἰαρινὰ ἄνθεα Il.2.89; πλόος εἰαρινός Hes.Op.678; θάλπος ἐαρινόν the heat of spring, X.Cyr.8.6.22; ἄνεμος ἠρινός Sol.13.19; ἠρινὰ φύλλα Pi.P.9.46; λειμῶνος ἠρινοῦ στάχυν E. Supp.448; ἐ. πυλαία IG9(1).111 (Elatea); τροπαί Ph.2.163; μῆλα ἐ. apricots, PCair.Zen.33.13 (iii B.C.):—neut. as Adv., in spring-time, μέλισσα λειμῶν' ἠρινὸν διέρχεται E.Hipp.77 (s.v.l., ἐαρινή Sch.); γῆ ἠρινὸν θάλλουσα Id.Fr.316.3: ἠρινὰ κελαδεῖν, of the swallow, Ar. Pax800 (lyr.). Adv. ἐαρινῶς Hsch. s.v. ἦρις ὡς.

German (Pape)

[Seite 698] zum Frühling gehörig; ὥρα, Frühlingszeit, Pol. 2, 54, 5; Plut. Num 19; θάλπος Xen. Cyr. 8, 6, 22; – poet. εἰαρινός, z. B. ὥρη Il. 16, 463; ἄνθεα 2, 471; πλόος Hes. O. 676 u. öfter in der Anthol. Att. gew. ἠρινός; Ar. Av. 683; ἠρινὰ κελαδεῖν, von der Schwalbe, Pax 800; χρόνος Xen. Hell. 3, 2, 10; – Sp.