ἀντίβιος

English (LSJ)

α, ον, also ος, ον : (βία):—

   A opposing force to force: as Adj. in Hom. only in the phrase ἀντιβίοις ἐπέεσσι with wrangling words, Il.1.304, Od.18.415, etc.; ἀ. ὅμιλος hostile, Tryph.624.    b Subst., enemy, Jul.Caes.319b (anap.), Nonn.D.2.508, al., Opp.H.5.114.    2 as Adv., ἀντίβιον, = ἀντιβίην, ἀ. μαχέσασθαι Il.3.20; Μενελάῳ ἀντίβιον . . πολεμίζειν ib.435; εἰ μὲν ἀντίβιον . . πειρηθείης 11.386.

German (Pape)

[Seite 250] (βία), Gewalt gegen Gewalt setzend, entgegenkämpfend, Hom. ἀντιβίοισιν ἐπέεσσι μάχεσθαι, καθάπτεσθαι, Il. 1, 304 Od. 18, 415; adverbial, ἀντίβιον μάχεσθαι Il. 3, 20 u. öfter; ἀντιβίᾳ in Prosa.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντίβιος: -α, -ον, ὡσαύτως -ος, ον (βία): ὁ ἀντιτάσσων βίαν ἐναντίον βίας: ὡς ἐπίθ. παρ’ Ὁμήρ. μόνον ἐν τῇ φράσει ἀντιβίοισι μαχησαμένῳ ἐπέεσσιν, «ἐναντίοις, ὅ ἐστι στασιαστικοῖς λόγοις» (Σχόλ.), Ἰλ. Α. 304, Ὀδ. Σ. 415, κτλ· οὕτως, ἀντ. ὅμιλος, ἐχθρικός, Τρυφ. 624. 2) ὡς ἐπίρρ., ἀντίβιον = ἀντιβίην, ἀντ. μαχέσασθαι Ἰλ. Γ. 20· Μενελάῳ ἀντίβιον ... πολεμίζειν αὐτ. 435· εἰ μὲν δὴ ἀντίβιον ... πειρηθείης Λ. 386.