δυσεπιχείρητος

English (LSJ)

ον,

   A hard to prove, πρόβλημα Arist.APr.42b31.    2 hard to attack, θέσις Id.Top.159a3; πρόβλημα ib.158b16: Sup. -ότατοι τῶν ὅρων ib. 158b8; of a person, J.BJ4.3.10, Plu.2.281a, App.Pun.118.

German (Pape)

[Seite 679] schwer anzugreifen, zu unternehmen, Arist. Topic. 8, 2, öfter, u. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσεπιχείρητος: -ον, ὃν δυσκόλως δύναται νὰ ἐπιχειρήσῃ τις, δυσαπόδεικτος, πρόβλημα, θέσις Ἀριστ. Ἀν. Πρ. 1. 25, κ. ἀλλ.