πεδινός
τὸ ἀγαθὸν αἱρετόν· τὸ δ' αἱρετὸν ἀρεστόν· τὸ δ' ἀρεστὸν ἐπαινετόν· τὸ δ' ἐπαινετὸν καλόν → what is good is chosen, what is chosen is approved, what is approved is admired, what is admired is beautiful
English (LSJ)
A v. πεδιεινός.
German (Pape)
[Seite 541] flach, eben; χῶρος, Her. 7, 198; Plat. Legg. IV, 704 d im comparat. (s. πεδιεινός). – In der Ebene sich aufhaltend, lebend, Hafen, im Ggstz von ὀρεινός, Xen. Cyn. 5, 17.
Greek (Liddell-Scott)
πεδινός: -ή, -όν, (πεδίον) ἐπίπεδος, χῶρος Ἡρόδ. 7. 198· ὑποχωρήσεις Πολύβ 1. 34, 8· πεδινώτερος (διάφ. γραφ. πεδιεινότερος) Πλάτ. Νόμ. 704D, πρβλ. Ξεν. Ἀνάβ. 5. 5, 2. ΙΙ. ὁ άνήκων εἶς τὴν πεδιάδα, εὐρισκόμενος ἐν τῇ πεδιάδι, ἀντίθετον τῷ ὅρειος, λαγώς Ξεν. Κυν. 5, 17· φυτὰ Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 8, 1.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui forme une plaine, qui est en plaine.
Étymologie: πεδίον.
