ὑπερβατόν
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
τό,
A the figure hyperbaton, i.e. a transposition of words or clauses, Phld.Rh.1.160 S. (pl.), Ph.1.580, Quint. Inst.8.6.65, A.D.Synt.311.26, Longin.22.1 (pl.), Hermog.Inv.4.3, etc.; of letters, A.D.Adv.167.6.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερβατόν: τό, τὸ σχῆμα καθ’ ὃ μετατίθενται ἀπὸ τῆς οἰκείας θέσεως εἰς ἄλλην λέξεις ἢ προτάσεις ἢ καὶ γράμματα, Ἀπολλ. π. Συντάξ. 306, Quintil. Inst. 8. 6, 65· πρβλ. ὑπερβατὸς Ι. 2. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὑπερβατόν· ὑπερβαινόμενον».
