τευκτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A able to attain to, ἀγαθοῦ Arist.EN1142b22; τῶν τελῶν Phld.Rh.1.53 S.: Comp. -ώτερος ib.145 S.

German (Pape)

[Seite 1101] gewöhnlich erreichend, erlangend, τινός, Arist. eth. 6, 9.

Greek (Liddell-Scott)

τευκτικός: -ή, -όν, ἱκανὸς νὰ ἐπιτύχῃ, τοῦ ἀγαθοῦ Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 6. 9, 4.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
capable d’obtenir.
Étymologie: τεύχω.