Χαλδαῖος
οὐ γὰρ πράξιν ἀγαθὴν, ἀλλὰ καὶ εὖ ποεῖν αὐτὴν → it does not suffice to do good–one must do it well
Greek (Liddell-Scott)
Χαλδαῖος: ὁ, ὁ τῆς Χαλδαίας κάτοικος, Ἡρόδ. 7. 63, Σοφ. Ἀποσπ. 564, κλπ. ΙΙ. ἀστρολόγος, προμαντεύων τὴν τύχην τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῶν ἀστερισμῶν ὑφ’ οὕς γεννᾶται, ἐπειδὴ οἱ Χαλδαῖοι ἠσχολοῦντο σφόδρα περὶ τὰ τοιαῦτα, Ἀριστ. Ἀποσπ. 30, Κικ. Divin. 1. 1, πρβλ. Ἡρόδ. 1. 181, Ἀρρ. Ἀν. 7. 17, Ἰουβεν. 6. 553., 10. 94· ―
French (Bailly abrégé)
α, ον :
de Chaldée, Chaldéen ; οἱ Χαλδαῖοι, les Chaldéens :
1 habitants de la Chaldée, au SO de Babylone, anc. peuple nomade du N de l’Assyrie et de l’Arménie;
2 prêtres de Babylone, renommés pour leurs connaissances en astrologie.
English (Strong)
probably of Hebrew or (כַּשְׂדִּי); a Chaldæan (i.e. Kasdi), or native or the region of the lower Euphrates: Chaldæan.
