διαρριπτέω

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
seul. prés. et impf.
1 jeter de côté et d’autre, lancer de tous côtés;
2 disperser.
Étymologie: διά, ῥιπτέω.

Spanish (DGE)

I tr. lanzar, echar a un lado y a otro, dispersar c. ac. de cosa y dat. de pers. κάρυα ... δούλω διαρριπτοῦντε τοῖς θεωμένοις Ar.V.59, τῷ δήμῳ ... χρήματα I.AI 19.71, c. ac. de cosa y εἰς c. ac. τὰ σκευάρια ... διερρίπτουν εἰς τὴν ὁδόν Aeschin.1.59
•part. pas. subst. τὸ διαρριπτούμενον lo dispersado al fundir la plata, Arist.Pr.936^b27.
II intr.
1 lanzarse dando saltos a un sitio y a otro de una liebre ἐν τῇ θαλάττῃ διαρριπτῶν X.Cyn.5.8.
2 en v. med. dispersarse διαρριπτοῦνται ἐσχάραι πυρός LXX Ib.41.11, por un movimiento sísmico τὰ ἐπ' αὐτῆς (sc. γῆς) καλὰ διαρριπτεῖται D.Chr.63.3.