ἴος
From LSJ
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
German (Pape)
[Seite 1256] ep. = εἷς, nur im dat. ἰῷ, Il. 6, 422. S. ἴα.
Greek (Liddell-Scott)
ἴος: ἴα, Ἐπικ. ἀντὶ εἷς, μία, ἴδε ἐν λ. εἷς.
French (Bailly abrégé)
seul. pour le masc. au dat. ἰῷ, pour le fém. à tous les cas : ἴα, gén. ἰῆς, dat. ἰῇ, acc. ἴαν;
un seul, un ; subst. τὴν ἴαν OD une seule part.
Étymologie: épq. et ion. c. εἷς, μία.
English (Autenrieth)
ἴα, ἴον (=εἷς, μία, ἕν), gen. ἰῆς, dat. ἰῷ, ἰῇ: one; as subst. τὴν ἴαν, ‘one portion.’ (Il. and Od. 14.435.)
Greek Monotonic
ἴος: ἴα, Επικ. αντί εἷς, μία, βλ. εἷς.
