σιδήρειος
From LSJ
Ἔλπιζε τιμῶν τοὺς θεοὺς πράξειν καλῶς → Spera felicitatem, si deos colas → Erhoffe Wohlergeh'n, wenn du die Götter ehrst
German (Pape)
[Seite 879] poet. = σιδήρεος, w. m. s.; – σιδήρειον, = σιδήριον, Schol. Eur. Hipp. 222.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 de fer;
2 dur comme le fer, inflexible, impitoyable;
3 qui provient du fer.
Étymologie: σίδηρος.
English (Autenrieth)
of iron; ὀρυμαγδός, ‘of iron weapons,’ Il. 17.424; fig., οὐρανός, κραδίη, θῦμός, ‘hard,’ ‘unwearied,’ etc., Il. 22.357, Il. 24.205, Od. 12.280.
Greek Monolingual
-είη, -ον, Α
(επικ. τ.) βλ. σιδηρούς.
