ἔνθινος

English (LSJ)

ον, Cret.,

   A = θεῖος (in the sense of εὐσεβής), ἔνορκον τε ἔστω καὶ ἔ. GDI5039.11 (Hierapytna), cf. 5041.7 (ibid.); cf. θῖνος.
ἔνθῐνος,

   A = ἐνθάδιος, prob. in GDI3087.33 (Cherson.).

Greek (Liddell-Scott)

ἔνθινος: ἔνθεος, Μεταγεν. Κρητ. Ἐπιγρ. Cauer 11611, 1177.

Spanish (DGE)

(ἔνθῑνος) -ον
cret. sancionado por la divinidad, sagrado τοῦτο ἔνθινον ἦμεν IEleutherna 3.7 (III a.C.), unido al juramento ὅτι μὲν ἐξέλοιμεν μήτε ἔνθινον μήτε ἔνορκον ἦμεν ICr.3.3.3B.7 (Hierapitna III/II a.C.), cf. 3.3.5.11 (II a.C.), 1.16.5.46 (Lato II a.C.).

• Etimología: Cf. θεός.

Greek Monolingual

ἔνθινος, -ον (Α) θίνος
αυτός που πρέπει να θεωρείται θείος, ιερός, σεβαστός.