ἐξεμέω

English (LSJ)

pf.

   A ἐξεμήμεκα Aristid.Or.50(26).5 (v.l. ἐξημεκώς), Hsch.:— vomit forth, disgorge, of Charybdis, ὅτ' ἐξεμέσειε . . Od.12.237; ὄφρ' ἐξεμέσειεν ὀπίσσω .. ib.437: aor. 1 ἐξήμησε Hes.Th.497 codd.; ἐ. τὸ νόσημα Pl.R.406d; πάντα ἐ. ἀκριβῶς Diocl.Fr.139; λώπιον μεστὸν ὧν ἐξήμεσε κακῶν IG4.952.128 (Epid.): metaph., disgorge ill-gotten gains, τὰ τάλαντα Ar.Ach.6; ἅττ' ἂν κεκλόφωσί μου Id.Eq.1148: abs., Lib.Or.63.22; also νειόθεν ἐξεμέσαι Cerc.4.55; also of rejecting an opinion, Gal.5.325.    2 abs., vomit, be sick, Ar.Ra.11.

German (Pape)

[Seite 877] (s. ἐμέω), ausspeien; ἐξεμέσειε Od. 12, 237. 437, von der Charybdis; Ar. Ach. 561, u. öfter absolut, sich erbrechen; ἐξεμέσαι τὸ νόσημα Plat. Rep. III, 406 b; Sp.; ἐξεμεθήσεται LXX. Bei Hes. Th. 497 λίθον ἐξήμησε, richtiger ἐξήμεσσε.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξεμέω: μέλλ. -έσω, ἐξεμῶ, «ξερνῶ», ἐπὶ τῆς Χαρύβδεως, ἦ τοι ὅτ’ ἐξεμέσειε Ὀδ. Μ. 237· ὄφρ’ ἐξεμέσειεν ὀπίσσω αὐτόθι 437· πρβλ. Ἡσ. Θ. 497 (ἔνθα ὁ παράδοξος ἀόρ. ἐξήμησε ἴσως ἔπρεπε νὰ διορθωθῇ ἐξήμεσσε)· ἐξεμέσαι τὸ νόσημα Πλάτ. Πολ. 406D· μεταφ., τοῖς πέντε ταλάντοις οἷς Κλέων ἐξήμεσεν Ἀριστοφ. Ἀχαρν. 6· ἅττ’ ἂν κεκλόφωσί μου ὁ αὐτ. Ἱππ. 1148. 2) ἀπολ., ἐμῶ, «ξερνῶ», ὁ αὐτ. Ἀχ. 586, Βάτρ. 11.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
f. ἐξεμέσω, ao. ἐξήμεσα;
vomir.
Étymologie: ἐξ, ἐμέω.

English (Autenrieth)

aor. opt. -έσειε: belch out, disgorge, Od. 12.237 and 437.