ὀρυχή

English (LSJ)

ἡ,

   A = ὄρυξις, Inscr.Délos 365.32 (iii B. C.), SIG799ii2 (Cyzicus, i A. D.), Luc.Ner.1.    2 apptly., = snout of a pig, Plu.2.670a (s.v.l.).

German (Pape)

[Seite 388] ἡ, das Graben, der Graben, Plut. Symp. 4, 5 u. a. Sp., wie Appian. Vgl. ὀρυγή u. die dort citirte Stelle des Phryn.

Greek (Liddell-Scott)

ὀρῠχή: ἡ, = ὄρυξις, Πλούτ. 2. 670Α, Β, Λουκ. Νέρ. 1· πρβλ. ὀρυγή. ― Ἴδε Κόντου Κριτικὰ καὶ Γραμματικὰ ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. Β΄, σ. 316.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
action de creuser, de fouiller.
Étymologie: ὀρύττω.

Greek Monolingual

η (Α ὀρυχή) ορύσσω
όρυξη
αρχ.
(για χοίρο) εκσκαφή γης με το ρύγχος.