διῃρημένως

English (LSJ)

Adv., (διαιρέω)

   A separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.

Greek (Liddell-Scott)

διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.

French (Bailly abrégé)

adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.

Spanish (DGE)

adv. sobre el part. perf. pas. de διαιρέω por separado, separadamente ὅλον δι' ὅλων δ. βλέπειν M.Ant.3.11, cf. 11.16, Alex.Aphr.in Metaph.296.4, Hld.10.23.1, Gr.Nyss.Or.Catech.13.18, Marc.Er.Opusc.M.65.1124A, δ. ... ὑφεστῶσαι (αἱ ὑποστάσεις) Seu.Ant. en Eust.Mon.Ep.539, cf. Iust.Imp.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4 (p.198), Sch.Er.Il.1.30, οὐ δ. op. ὑφ' ἕν ‘junto’, Sch.Ar.Pax.153a.