Δηῷος
From LSJ
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 de Déô;
2 consacré à Déô.
Étymologie: Δηώ.
Spanish (DGE)
-η, -ον
1 de Deo, e.e. de Deméter, quercus Ou.Met.8.758, ἄλφιτον Orác. en Porph.Fr.314.34, χθών Orác. en Porph.Fr.347.40
•subst. ἡ Δηῴη ref. a Perséfone, Nonn.D.6.3.
2 consagrado a Deméter Δηῳοῖο ... Τριόπαο Marc.Sid. en IUrb.Rom.1155.64.
Russian (Dvoretsky)
Δηῷος: посвященный Део, т. е. Деметре Anth.
