Πηνελόπεια
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
English (LSJ)
ἡ, Penelope, Od.24.194, etc.; Πηνελόπη, first in Hdt. 2.145, Ar.Th.547; Dor.
A Πᾱνελόπᾱ AP6.289 (Leon.).
Greek (Liddell-Scott)
Πηνελόπεια: ἡ, θυγάτηρ τοῦ Ἰκάρου, γυνὴ τοῦ Ὀδυσσέως, Ὀδ. Ω. 195, κτλ.· Πηνελόπη, πρῶτον παρ᾿ Ἡροδ. 2. 145, Ἀριστοφ. Θεσμ. 547· Δωρ. Πανελόπᾱ, Ἀνθ. Π. 6. 289. (Τὸ ὄνομα αὐτῆς σχετίζεται πρὸς τὴν μυθικὴν διήγησιν περὶ τοῦ ὑφάσματος ὅπερ ὕφαινε (πήνη, πηνίον), οἱονεὶ ἡ Ὑφάντρια, ἴδε Ὀδ. Τ. 138-158.)
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
Pénélope, femme d’Ulysse.
Étymologie: DELG πηνέλοψ.
English (Autenrieth)
Penelope, the daughter of Icarius, and wife of Odysseus, Od. 1.329, etc.
Greek Monotonic
Πηνελόπεια: ἡ, η Πηνελόπη, η σύζυγος του Οδυσσέα, σε Ομήρ. Οδ.· Πηνελόπη, σε Ηρόδ., Αριστοφ.· Δωρ. Πᾱνελόπᾰ, σε Ανθ. [Το όνομά της συνδέεται με τη μυθική αφήγηση για τον ιστό (πήνη, πηνίον), η Υφάντρια, βλ. Ομήρ. Οδ.].
Russian (Dvoretsky)
Πηνελόπεια: дор. Πηνελόπᾱ, ᾱς ἡ Пенелопа (дочь Икария и Перибеи, жена Одиссея) Hom., Her., Arph.
Frisk Etymological English
Grammatical information: f.
Meaning: spouse of Odysseus (Od.).
Other forms: -όπη (posthom.), Πανελόπα (AP 6, 289).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Prob. with Solmsen KZ 42, 232f. from πηνέλοψ (cf. Μερόπ-η : μέροψ; on -εια Risch $ 50c) as old goddess in bird-shape; other argumentation, to be rejected, by Carnoy Les ét. class. 22, 345 f. -- After Kretschmer WienAkAbh. 82, 80ff. (agreeing Lesky AnzAltWiss. 4, 209) as "who removes he woof (Einschlagauszupferin)" from πήνη and ὀλόπτω(?) [most improbable].
