ὠκύροος
From LSJ
λύχνον μεθ' ἡμέραν ἅψας περιῄει λέγων ἄνθρωπον ζητῶ → he lit a lamp in broad daylight and said, as he went about, I am looking for a man
English (LSJ)
ον, poet. Adj. A swift-flowing, ποταμός Il.5.598, 7.133:—fem. Ὠκῠρόη, ἡ, an Oceanid, h.Cer. 420, Hes.Th.360.
Greek (Liddell-Scott)
ὠκύροος: -ον, ποιητικ. ἐπίθ., ὁ ταχέως ῥέων, ποταμὸς Ἰλ. Ε. 598, Η. 133· ― θηλ. Ὠκῠρόη, ἡ, μία τῶν Ὠκεανίδων, Ὕμν. Ὁμηρ. εἰς Δήμ. 420, Ἡσ. Θεογ. 360.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui coule rapidement, au cours rapide.
Étymologie: ὠκύς, ῥέω.
English (Autenrieth)
swift-flowing, Il. 5.598 and Il. 7.133.
Greek Monotonic
ὠκύροος: -ον, ποιητ. επίθ., αυτός που ρέει γρήγορα, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ὠκύροος: Hom. = ὠκυροής.
