βροῦχος

Γάμος γὰρ ἀνθρώποισιν εὐκταῖον κακόν → Conubium homini inire votivum est malum → Die Ehe ist den Menschen ein erflehtes Leid

Menander, Monostichoi, 102

Spanish (DGE)

-ου, ὁ

• Alolema(s): βροῦκος Thphr.Fr.174.4 (jón. según Hsch.); cret. βρεῦκος Hsch.; βραῦκος AB 220.23; βρόκος Hsch.; βρυκός Hsch.; chipr. βρούκα Hsch.; βραύκα Hsch. entom.
1 langosta, saltamontes Thphr.l.c., LXX Le.11.22, 3Re.8.37, 2Pa.6.28, Ph.1.85, Vett.Val.382.21, Ast.Am.Hom.3.3.5, Lyd.Ost.56, Gp.13.2, Hsch., tb. n. de sus larvas, Hsch.s.uu. βρεῦκος, βροῦκος, usado como colect. en sg., Heph.Astr.1.20.29.
2 mantis religiosa Hsch.s.u. βροῦκος.

• Etimología: Los antiguos lo rel. c. βρύκω, βρύχω quizá por etim. popular. Tb. se ha postulado un origen onomat. de todas las variantes.