εθελοσφαγούμαι

Ὅσον ζῇς, φαίνου, μηδὲν ὅλως σὺ λυποῦ· πρὸς ὀλίγον ἐστὶ τὸ ζῆν, τὸ τέλος ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ. → While you live, shine; have no grief at all; life exists only for a short while, and time demands its toll.

Greek Monolingual

ἐθελοσφαγοῡμαι (-έομαι) (Μ)
προσφέρομαι να σφαγιασθώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εθέλω + θ. σφαγ- (εσφάγην-σφάζω)].