ἐγγενῶς

οὐ γὰρ πράξιν ἀγαθὴν, ἀλλὰ καὶ εὖ ποεῖν αὐτὴν → it does not suffice to do good–one must do it well

Greek (Liddell-Scott)

ἐγγενῶς: γνησίως, εἴπερ ἐγγενῶς ἔτι τῶν Λαβδακείων ἐντρέπεσθε δωμάτων, δηλ. ὡς ἐγγενεῖς ὄντες κτλ., Σοφ. Ο. Τ. 1225.

adv.
à titre de compatriotes.
Étymologie: ἐγγενής.

ἐγγενῶς: в силу родства, по врожденной склонности: ἐ. τῶν Λαβδακείων δωμάτων Soph. по прирожденной преданности дому Лабдакидов.