Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
πᾰθέειν: Ἐπικ. ἀπαρ. ἀορ. τοῦ πάσχω.
inf. ao.2 épq. de πάσχω.
see πάσχω.
παθέειν: эп. inf. aor. к πάσχω.
παθέειν ep. inf. aor. van πάσχω.
