direptio

Latin > English

direptio direptionis N F :: plundering

Latin > English (Lewis & Short)

dīreptĭo: ōnis, f. diripio,
I a plundering, pillaging (rare, but good prose): urbs relicta direptioni et incendiis, Cic. Fam. 4, 1, 2; cf. urbis, id. Verr. 2, 4, 52; * Caes. B. C. 2, 12: oppidi (with expugnatio), Suet. Claud. 21: profanorum sacrorumque, Quint. 8, 3, 69: sociorum (with vexatio), Cic. Cat. 1, 7, 18.—In plur., Cic. Fam. 4, 13, 2; Liv. 44, 1 fin.—
   B The stealing, rape: aurei velleris, Amm. 22, 8, 15.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dīreptiō,¹¹ ōnis, f. (diripio), pillage : urbis Cic. Verr. 2, 4, 115, pillage d’une ville ; auri Cic. Phil. 2, 62, de l’or ; bonorum direptiones Cic. Verr. 2, 4, 111, pillage des biens || vol, rapt : Amm. 22, 8, 15.

Latin > German (Georges)

dīreptio, ōnis, f. (diripio), I) die Plünderung, impendebat fames, incendia, caedes, direptio, Cic.: m. Genet., dir. urbis, Cic.: bonorum direptio, tectorum excisio, depopulatio praediorum, Cic.: bonorum direptiones, Cic.: expilationes direptionesque sociorum et civium, Cic.: direptiones sociarum urbium, Liv. – II) das Wegschleppen = der Raub, aurei velleris, Amm. 22, 8, 15.