Βρέττιος
ὁ νόμος βούλεται μὲν εὑεργετεῖν βίον ἀνθρώπων (Democritus) → Law is meant to benefit human life
English (LSJ)
α, ον, Bruttian, γλῶσσα B., i.e. barbarous, Ar.Fr.629 (dub.); B., ὁ, = δραπέτης, D.S.16.15; Βρεττία· μέλαινα πίσσα, AB 223.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): Βρύττ- App.Hann.44, Gal.19.726, 740; Βρίττ- Procop.Goth.1.8.4, 3.6.5; Βρούττ- Ptol.Geog.3.1.9, 65; Βρέντ- D.P.362, Hsch.
A bretio, brutio ét. de Bretia Euthydemus SHell.455.11, más frec. plu., Plb.10.1.3, D.S.12.22, D.H.1.89, Ptol.ll.cc., Str.5.1.3, 6.1.4, 5, Plu.Fab.21, D.P.l.c., App.l.c., Procop.ll.cc.
•tb. de Breto St.Byz.s.u. Βρέττος
•por extensión desertor, rebelde οἱ δραπέται βρέττιοι προσηγορεύοντο D.S.16.15, Βρεττίους γὰρ καλοῦσι τοὺς ἀποστάτας Str.6.1.4
•como adj. γλῶττα Βρεττία sinón. de lenguaje bárbaro Ar.Fr.638, cf. Hsch., Βρυττία πίσσα Gal.ll.cc.
B subst. ἡ Β. Bretia
I mit. ninfa epón. del territorio de Abratena en Misia, St.Byz.s.u. Ἀβρεττηνή.
II geog.
1 territorio de los brutios en el sur de Italia, actual Calabria, Plb.9.27.11, 13.10.1, 2, Str.6.1.5, 9, Plu.Fab.22, Ath.208e, D.C.42.25.3, St.Byz.s.u. Βρέττος, ἡ β. χώρα Plb.1.56.3
•primitivo n. de Italia, Antiochus en St.Byz.s.u. Βρέττος.
2 isla de Dalmacia en el mar Adriático, actual Brac en Yugoslavia, Plin.HN 3.152, St.Byz.
3 τὸ Β. río en la isla de Bretia, St.Byz.s.u. Βρεττία.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
du Bruttium ; οἱ Βρέττιοι, les habitants du Bruttium, la région du Bruttium.
Greek (Liddell-Scott)
Βρέττιος: -α, -ον, ἐκ Βρεττίας, γλῶσσα Βρ., δηλ. βαρβαρική, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 719.
