ἀψοφητί
Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr
English (LSJ)
or ἀψοφ-ητεί, Adv. of sq., Pl.Tht.144b, D.25.90, Arist.HA 533b32, Men.298, Ph.1.643; λέξις ὥσπερ ἔλαιον ἀ. ῥέουσα D.H.Dem. 20.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): ἀψοφητεί D.25.90
sin ruido, silenciosamente οἷον ἐλαίου ῥεῦμα ἀ. Pl.Tht.144b, ἃ ... ἕκαστος ἀ. ποιεῖ D.l.c., ἂν μὲν ἀ. προσπλεύσωσι Arist.HA 533b32. ἄμμον σείεσθαι ἀ. Aen.Tact.18.4, πρόσεισιν οἷον ἀ. θρέμματος ἐπιψαύων Men.Col.Fr.6.1, ταῖς διανοίαις ἀ. μόνος ὁ τῶν ὅλων ἡγεμὼν ἐμπεριπατεῖ Ph.1.643, cf. D.H.Dem.20, Longin.13.1, Charito 1.9.1, Plot.3.8.5, Plot.4.4.40, 3.7.12, 5.8.11, Hsch.
•sigilosamente ὑποδεχομένης με τῆς Κλειοῦς ἀ. Ach.Tat.2.23.3
•imperceptiblemente τὸ λευκαίνεσθαι ἀ. Dam.in Phlb.156.5.
German (Pape)
[Seite 421] geräuschlos, ῥέω Plat. Theaet. 144 b; ποιεῖν Dem. 25, 90; Folgde.
French (Bailly abrégé)
adv.
sans bruit.
Étymologie: ἀψόφητος.
Greek (Liddell-Scott)
ἀψοφητί: ἐπίρρ. τοῦ ἑπομέν., Πλάτ. Θεαίτ. 144Β, Δημ. 797, 12, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 4. 8, 15.
Russian (Dvoretsky)
ἀψοφητί: adv. бесшумно (ῥεῖν Plat.; ποιεῖν Dem.; προσπλεῖν Arst.; ὑπορρεῖν Plut.).
