ἐκκαυλέω
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
English (LSJ)
run to stalk, Arist.Pr.924b27, Dsc.2.136, cf. ἐκκαυλῆσαι· ἐπιδοῦναι, Hsch.; develop a stem, Thphr.HP1.2.2, CP4.3.5.
Spanish (DGE)
bot.
1 entallecer, espigar, alzarse (τά λάχανα) Arist.Pr.924b27, ὅταν γὰρ σπερμοφορεῖν μέλλωσι, τότε ἐκκαυλοῦσιν Thphr.HP 1.2.2, cf. 7.1.7, CP 4.3.5, (θρίδακες) ἐκκαυλήσασαι (lechugas) que se han espigado Dsc.2.136.2, cf. Gal.6.627, Gp.12.13.8.
2 en perf. act. y en v. med. estar crecido el tallo, estar espigado de las hortalizas ya pasadas de tiempo, Hsch.s.u. ἐξορμενίζεις
•part. τὸ ἐκκεκαυληκός el tallo que sobresale, el troncho πᾶν δὲ τὸ ὑπερεξηνθηκός, ὅπερ ἐκκεκαυληκὸς καλοῦσιν Poll.6.54, cf. 1.247, Hsch.s.u. Ὄρμενος, Sud.s.uu. καυλῶ y ὄρμενα
•fig. ref. a unos colmillos largos y que sobresalen ἐκκεκαυληκότας ἔχοντα τοὺς ὀδόντας Apio ad Hom.155.
German (Pape)
[Seite 762] einen Stengel hervortreiben, u. in Stengel schießen, Arist. Probl. 20, 17 Theophr.
Greek (Liddell-Scott)
ἐκκαυλέω: φύω καυλόν, Ἀριστ. Προβλ. 20. 17, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 1. 2, 2· - καθ’ Ἡσύχ. «ἐκκαυλῆσαι· ἐπιδοῦναι».
Russian (Dvoretsky)
ἐκκαυλέω: (о растениях) давать стебель (ἐκ παλαιοτέρου σπέρματος Arst.).
