κολεκάνος
From LSJ
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
or κολοκάνος, ὁ, lank, lean person, dub. in Stratt.64.
German (Pape)
[Seite 1472] oder κολοκάνος, ὁ, ein langer, hagerer Mensch, Strattis bei Hesych.; Mein. vermuthet κολοκάνναβος.
Greek (Liddell-Scott)
κολεκάνος: ἢ κολοκάνος, ὁ, εὐμήκης καὶ ἰσχνὸς ἄνθρωπος, Ἡσύχ.· ἴδε Meineke εἰς Κωμ. Ἀποσπ. 2. σ. 789.
Greek Monolingual
κολεκάνος και κολοκάνος, ὁ (Α)
(για πρόσ.) ψηλός και αδύνατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.].
