εὐήδονος
From LSJ
Menander, fragment 761
English (LSJ)
εὐήδονον, attractive, ὀφθαλμός Heph.Astr. 1.1.
Greek Monolingual
εὐήδονος, -ον (ΑΜ)
αυτός που προκαλεί ευχαρίστηση, χαριτωμένος («κήπους ὡραίους καὶ εὐηδόνους κεκτήμενος»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -ήδονος < ηδονή].