Βρέττιος
Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr
English (LSJ)
α, ον, Bruttian, γλῶσσα Βρεττία, i.e. barbarous, Ar.Fr.629 (dub.); B., ὁ, = δραπέτης, D.S.16.15; Βρεττία· μέλαινα πίσσα, AB 223.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): Βρύττιος App.Hann.44, Gal.19.726, 740; Βρίττιος Procop.Goth.1.8.4, 3.6.5; Βρούττιος Ptol.Geog.3.1.9, 65; Βρέντιος D.P.362, Hsch.
A bretio, brutio ét. de Bretia Euthydemus SHell.455.11, más frec. plu., Plb.10.1.3, D.S.12.22, D.H.1.89, Ptol.ll.cc., Str.5.1.3, 6.1.4, 5, Plu.Fab.21, D.P.l.c., App.l.c., Procop.ll.cc.
•tb. de Breto St.Byz.s.u. Βρέττος
•por extensión desertor, rebelde οἱ δραπέται βρέττιοι προσηγορεύοντο D.S.16.15, Βρεττίους γὰρ καλοῦσι τοὺς ἀποστάτας Str.6.1.4
•como adj. γλῶττα Βρεττία sinón. de lenguaje bárbaro Ar.Fr.638, cf. Hsch., Βρυττία πίσσα Gal.ll.cc.
B subst. ἡ Βρεττία = Bretia
I mit. ninfa epón. del territorio de Abratena en Misia, St.Byz.s.u. Ἀβρεττηνή.
II geog.
1 territorio de los brutios en el sur de Italia, actual Calabria, Plb.9.27.11, 13.10.1, 2, Str.6.1.5, 9, Plu.Fab.22, Ath.208e, D.C.42.25.3, St.Byz.s.u. Βρέττος, ἡ βρεττία χώρα Plb.1.56.3
•primitivo n. de Italia, Antiochus en St.Byz.s.u. Βρέττος.
2 isla de Dalmacia en el mar Adriático, actual Brac en Yugoslavia, Plin.HN 3.152, St.Byz.
3 τὸ Βρέττιον = río en la isla de Bretia, St.Byz.s.u. Βρεττία.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
du Bruttium ; οἱ Βρέττιοι, les habitants du Bruttium, la région du Bruttium.
Greek (Liddell-Scott)
Βρέττιος: -α, -ον, ἐκ Βρεττίας, γλῶσσα Βρ., δηλ. βαρβαρική, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 719.
