Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ingratia

From LSJ
Revision as of 09:15, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_7)
Pindar, Pythian, 3.61f.

Latin > English (Lewis & Short)

ingrātĭa: ae, f. ingratus.
I Thanklessness, ingratitude: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,
II ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one's thanks, against one's will.
   A As subst. (rare, and not in class. Lat.): tuis ingratiis ( = te invito), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. ingratiis nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: vobis invitis atque amborum ingratiis, Plaut. Cas. 2, 5, 7.—
   B Adv., unwillingly, against his (her, etc.) will (class., and in both forms): id quod odio'st faciundum'st cum malo atque ingratiis, Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est invito atque ingratiis, Cic. Quint. 14, 47: dicent quae necesse erit, ingratiis, id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ingrātĭa,¹⁶ æ, f. (ingratus),
1 ingratitude : Tert. Pæn. 1
2 abl. ingratiis : a) [avec gén.] alicujus ingratiis Pl. Cas. 315, contre le gré de qqn ; tuis ingratiis Pl. Merc. 479, malgré toi, cf. Gell. 17, 1, 7 ; b) [advt] ingratiis Pl., Ter. ou ingratis Lucr. 3, 1069 et Cic. [qui présente les 2 formes], à regret, à contre-cœur : Cic. Tull. 5 ; Quinct. 47 ; Verr. 2, 4, 19 ; Nep. Them. 4, 4.

Latin > German (Georges)

ingrātia, ae, f. (ingratus), der Undank, Tert. de paenit. 1 u. 2. – häufiger im Abl., ingratiis alcis, wider jmds. Willen (eigentlich mit jmds. Undank), ingr. amborum, Plaut.: ingr. tuis, Plaut.; absol. ingratiis u. zsgz. ingratis = wider Willen, ungern, Komik., Cic. u.a. – / Die Form ingrātiīs immer bei den Komik. (s. Brix Plaut. capt. 405), aber ingrātīs bei Lucr. 3, 1067 u. in der Prosa bei Cic. u.a. (wiewohl Cic. Tull. 5 von Baiter u. Kayser, in drei Stellen der Reden von (C. F. W. Müller u. Nep. Them. 4, 4 von Halm ingratiis nach den Hdschrn. geschrieben wird). Vgl. Zumpt Cic. Verr. 4, 19. p. 670. Oudend. u. Hildebr. Apul. met. 1, 26. p. 80 Oud. Hand Turs. 3, 379 ff. Neue-Wagener Formenl.3 2, 608 u. 609.