ρεβίθι

Greek Monolingual

και ροβίθι, το, Ν
βοτ. ο καρπός της ρεβιθιάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐρεβίνθιον, υποκορ. του ἐρέβινθος, με σίγηση του αρκτικού ε-. Ο τ. ροθίβι με τροπή του -ε- σε -ο- από παρετυμολογική επίδραση του τ. ρόβι «είδος δημητριακού»].