πημαίνω

English (LSJ)

Il.15.42: fut. -

   A ᾰνῶ S.Aj.1314, OC837; Ion. -ανέω Il. 24.781: aor. ἐπήμηνα 3.299, S.Tr.715, Pl.R.364c; Dor. part. πημάνας [ᾱ] IG12.1085.8 :—Med., fut. πημᾰνοῦμαι Ar.Ach.842 (s. v.l.), also πημανούμενος in pass. sense, S.Aj.1155 : Ep. aor. πημήναντο Q.S.13.379 :—Pass., aor. ἐπημάνθην (v. infr.) :—plunge into ruin, undo, and in milder sense, grieve, distress, π. Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα Il.15.42; [Ὅρκος] ἀνθρώπους π. Hes.Th.232, cf. Thgn.689; π. τὴν γῆν damage it, Hdt.9.13; ἄτρακτος θεὸν π. S.Tr.715; π. τινὰ φαρμάκοις Pl.Lg.932e; ὑγρότης π. τὰ ὄμματα Arist.Pr.957b24 : abs., do harm, Il.24.781, Democr.258; ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν might work harm in transgression of oaths, Il.3.299:—Med., ὅρκια πημήναντο violated their oaths, Q.S.l.c.:—Pass., suffer hurt or harm, οὺδέ τις οὖν μοι νηῶν πημάνθη Od.14.255, cf. 8.563, A.Pr.336, etc.; ἴσθι πημανούμενος S.Aj.1155.—Poet. word, used also IG12.18.7 and by Hdt. l.c., Pl.R. l. c., Lg.862a, 932e, 933e (Pass.), and in later Prose, as Corn.ND32 (Pass.), Porph.Abst.2.12, Agath.5.23.