προσκαλέω
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
English (LSJ)
A call on, summon, τινας Th.8.98(v.l.), S.Aj.89, Pl.Men. 82a, etc.; address, accost, ὀνόματι D.C.71.34; ἑαυτόν A.D.Synt.218.27 (Med.). 2 metaph., call forth, excite, ἔκκρισιν Sor.1.26; ἱδρῶτα ib.31. II Med. with pf. Pass. (v. infr.), call to oneself, invite, summon, τινα v.l. in X.An.7.7.2, cf. PCair.Zen.647.25 (iii B.C), Plu. 2.354d, Luc.DDeor.19.1; τὰς κύνας Poll.5.85; esp. call to one's aid, τινα Philipp. ap. D.18.166; τινὰ ἐς τὴν πολιτείαν dub.l. in Plu.Dem. 21: c. dupl. acc., τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς to which I have called them, Act.Ap.13.2. 2 as law-term, of an accuser, cite or summon into court, Telecl.2, Ar.V.1334; π. τινὰ ὕβρεως lay an action for assault, ib.1417; in full, π. δίκην ἀσεβείας πρὸς τὸν βασιλέα Lys.6.11, cf. 21.19, D.18.150; π. τινὰ πρὸς τὸν πολέμαρχον Lys.23.2; π. σε . . πρὸς τοὺς ἀγορανόμους βλάβης τῶν φορτίων Ar.V.1406; π. τινὰ εἰς δίκην δημοσίαν X.Mem.2.9.5; π. τινὰ πρὸς τὸν ἄρχοντα εἰς διαδικασίαν D.43.7, cf. 15; τραύματος εἰς Ἄρειον πάγον Luc.Tim.46, cf. Pisc.39:—Pass., to be summoned, λιποταξίου, ξενίας, on a charge of . ., D.39.17,18; φόνου δίκην Arist.Ath.16.8; ὑπομεῖναι προσκληθεὶς δίκην εἰς Ἄρειον πάγον submitted to be summoned . .before the Areopagus, Id.Pol.1315b21; προσκληθείς summoned, Antipho 5.13, D.49.19, cf. Ar.Nu.1277; παρὰ τοῦ . . ἔχοντος τὸν κλῆρον προσκαλεῖσθαι that citation should be made of the party in possession, D.43.7; cf. πρόσκλησις. 3 cite as witness, Pl.Lg.936e codd.; εἰς μαρτυρίαν D. 29.20 codd.; μάρτυρα Plu.2.205b.
German (Pape)
[Seite 767] (s. καλέω), anrufen, δεύτερόν σε προσκαλῶ, Soph. Ai. 89; hinzu-, herbeirufen, -holen, Plat. Men. 82 a; ἐθελοντηδὸν προσκαλοῦντες τοὺς Βοιωτούς, Thuc. 8, 98; auch med., zu Hülfe für sich, Her. 1, 69 (aber προσκαλεῖσθαί τινα ἐς λόγους, 4, 201, ist falsche Lesart für προκαλεῖσθαι); προσκαλουμένη πολλοῖς φιλήμασι, Luc. Asin. 51; προσκαλέσασθαι ἐπὶ τὸν ἀναδασμόν, Epist. Saturn. 31. – Gew. bei den Attikern = vor Gericht laden, anklagen, τινά, Ar. Nubb. 1259, τινὰ ὕβρεως, Vesp. 1417, u. öfter; καὶ δίκας τῶν Φλιασίων προσκαλουμένων οὐκ ἐδίδοσαν, Xen. Hell. 7, 4, 11, wenn es nicht hier προκαλ. heißen muß; δίκην, Lys. 21, 19; Dem. u. a. Redner oft; bes. zum Zeugniß, Plat. Legg. XI, 936 e; κλητῆρας ἔχων, Dem. 34, 13; κατὰ Δήμωνος εἰς μαρτυρίαν, 29, 20.
