πνοή

English (LSJ)

ῆς, ἡ, Ep. πνοιή, always in Hom.; Dor. πνοά (v. infr.); Lyr. πνοιά Pi.O.3.31, B.5.28: (πνέω):—

   A blowing, blast, πνοιαὶ παντοίων ἀνέμων Il.17.55, cf. Od.4.839, Hes.Th.253,268; πνοιὴ Βορέαο Il.5.697:abs., blast, breeze, 11.622, 13.590, etc.; ὀλίγη π. a light breeze, Arr.Tact.34.4; π. βιαία a stiff breeze, ib.35.4; οἷον π. εἰς ἄλλο Plot.6.3.23; esp. to denote excessive swiftness, ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο along with, i.e.swift as, blasts of wind, Il.24.342, etc.; ἅμα πνοιῇ Ζεφύροιο 19.415; ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο Od.2.148; πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο Il.12.207; ἅμα πνοιῇσι πετέσθην 16.149; imitated by Ar.Av.1396 (lyr.), ἅμ' ἀνέμων πνοαῖσι βαίην; freq. in Trag., ταχύπτεροι πνοαί A.Pr.88; πνοαὶ δ' ἀπὸ Στρυμόνος μολοῦσαι Id.Ag.192 (lyr.), cf.654, Ar.Nu.161, Arist.Mu.392b11, etc.; blast of bellows, Th.4.100.    II breathing hard, panting, of horses, Il.23.380, S.El.719(pl.).    2 generally, breath, ἔμπνους μέν εἰμι . . καὶ πνοὰς . . πνέω E.HF1092; μητρὸς οἴχονται πνοαί Id.Or.421: metaph., πνοιὴ Ἡφαίστοιο the breath of Hephaestus, i.e. flame, Il.21.355; πυρὸς πνοᾷ E.Tr.815 (lyr.); πρὶν καταιγίσαι πνοὰς Ἄρεως A.Th. 63, cf. 115(lyr.); θεοῦ πνοαῖσιν ἐμμανεῖς E.Ba.1094; πνοαὶ Ἀφροδίτης Id.IA69; θυμοῦ πνοαί Id.Ph.454.    III vapour, exhalation, σποδὸς προπέμπει πλούτου πνοάς, of a burning city, A.Ag.820; τηγάνου π. Eub. 75.8, cf. Antiph.217.7; λιβάνου πνοαί Anaxandr.41.37(anap.).    IV breath of a wind-instrument, Αἰολῇσιν ἐν πνοαῖσιν αὐλῶν Pi.N.3.79; αὐλῶν π. Ar.Ra.313; σύριγγος πνοά E.Or.145 (lyr.).—Poet. (Pl.Cra. 419d is no exception), once in Th. and freq. in later Prose (v. supr.) for πνεῦμα.

German (Pape)

[Seite 641] ἡ, ep. u. ion. πνοιή, dor. πνοιά u. πνοά, das Wehen, Blasen, Hauchen, der Wind; oft bei Hom., theils allein, theils mit dem Zusatz ἀνέμων, Βορέαο, Ζεφύρου; ἅμα πνοιῇς ἀνέμοιο (s. ἅμα), u. πνοιαὶ ἀνέμων, Hes. Th. 253. 268. Auch das Schnauben, Athemholen, übh. der Athem, Il. 23, 380; πνοιὴ Ἡφαίστοιο, der Anhauch des Hephästus, die Lohe, der glühende Brodem des Feuers, 21, 355; ἀλλοῖαι πνοιαὶ ἄλλοτ' εἰσὶν ἀνέμων, Pind. P. 3, 104; auch Αἰολῇσιν ἐν πνοιαῖσιν αὐλῶν, N. 3, 79; ἃς θνητὸς οὐδεὶς εἰσιδὼν ἕξει πνοάς, Aesch. Prom. 802; συνθνήσκουσα προπέμπει πνοάς, Ag. 794; u. von den Winden, 185 u. öfter; Soph. El. 427; auch ἱππικαί, Schnauben, El. 709; πνοας πομπίμους, Eur. Hec. 1289, u. öfter; selten in Prosa, Plat. Crat. 419 d, Plut. Sert. 17. – Auch = Duft, Geruch.