μεταβλητικός
Ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται → Male eruditur ille, qui non vapulat → nicht recht erzogen wird ein nicht geschundner Mensch
English (LSJ)
(Dor. μετα-βλᾱτικός [Philol.] 21, prob. in Hippod. ap. Stob.4.1.94), ή, όν,
A for or in the way of exchange, ἡ [χρῆσις] ἡ μ. Arist.Pol.1257a9: ἡ -κή (sc. τέχνη) exchange, barter, Pl.Sph.223d, Arist.Pol.1258b21: τὸ -κόν (sc. γένος) Pl.Sph.224d. Adv. -κῶς Poll.4.51. II able to produce change, ἀρχή Arist.Metaph.1020a5, cf. 1013a32; δύναμις Ph.1.278; κίνησις S.E.M.9.195. 2 subject to change, Thphr.CP6.10.2; εἰς τἀναντία Arist.GC319a20; of animals, mobile, opp. μόνιμα, Id.HA487b6, cf. GA715a26.
German (Pape)
[Seite 145] ή, όν, das Umtauschen, Verändern betreffend; zum Tauschhandel gehörig, τὸ μεταβλητικὸν ἂν διά τε δωρεῶν καὶ ἀγοράσεων καὶ μισθώσεων, Plat. Soph. 219 d; ἡ μεταβλητική, der Tauschhandel, 223 d; Arist. polit. 1, 11 u. Sp. – Adv., Poll. 4, 51.
Greek (Liddell-Scott)
μεταβλητικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς ἀνταλλαγήν, ἡ [[[χρῆσις]]] ἡ μ. Ἀριστ. Πολιτικ. 1. 9, 2· ἡ -κὴ (ἐνν. τέχνη), ἡ ἀνταλλαγή, τὸ ἐμπόριον, Πλάτ. Σοφ. 223D, Ἀριστ. Πολιτικ. 1. 11, 1· οὕτω, τὸ -κὸν Πλάτ. Σοφ. 224D· ― Δωρ. μεταβλᾱτικός, Φιλόλαος ἐν Στοβ. Ἐκλογ. 1. 422· ἐπίρρ. -κῶς, Πολυδ. Δ΄, 51· ― πρβλ. μεταβολεύς, μεταβολή. ΙΙ. ὁ ἱκανὸς νὰ ἐπενέγκῃ μεταβολήν, Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 4. 2, 2, πρβλ. 4. 12, 12. 2) ὁ ὑποκείμενος εἰς μεταβολήν, εἰς τἀναντία ὁ αὐτ. περὶ Γενέσ. καὶ Φθορ. 1. 12, 12· ― ἐπὶ ζῴων, μεταβλητικὰ = μετατοπιστικά, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰ μόνιμα, ὁ αὐτ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 17, π. Ζ. Γεν. 1. 1, 5.
