πρόδικος
English (LSJ)
ον, (δίκη)
A judged first, δίκα π. a cause which has priority of hearing, IG9(1).334.32 (Locr., v B.C.), cf. Michel497.2(Aerae, iii B.C.), etc. 2 Act.,judging in first instance, πόλις Schwyzer 328aiiB 8(Delph., iv B.C.), cf. GDI5040.63 (Crete). 3 decided by arbitration, ἐθέλω δίκην δοῦναι πρόδικον Ar.Fr.267; ἵνα ἀπολάβῃς τὴν τιμὴν τοῦ βάρδου πρόδικον BGU276.12 (ii/iii A.D., cf. ii p.355). II Subst., defender, avenger, A.Ag.450(lyr.); representative in legal proceedings, advocate, γυναικὸς ἑαυτοῦ BGU969.7(ii A.D.); esp. of public advocates, IG9(1).694.114(Corc.): metaph., advocate, patron, τῆς ἐναργείας Plu.2.1083c. 2 at Sparta, a young king's guardian, X.HG4.2.9, Plu.Lyc.3.
German (Pape)
[Seite 716] vorher gerichtet; δίκη, ein Rechtshandel, der einem Schiedsrichter vorgelegt und entschieden ist, bevor man sich an ein Gericht wendet; auch der vor allen andern zuerst vorgenommene Rechtshandel, Inscr.; – ὁ πρόδ., der Schiedsrichter; übh. Rechtsprecher, Herrscher, Ἀτρεῖδαι, Aesch. Ag. 439; – Vormund, Xen. Hell. 4, 2, 9; bes. in Sparta, Vormund der unmündigen Könige, Plut. Lycurg. 3.
Greek (Liddell-Scott)
πρόδῐκος: -ον, (δίκη) ὁ πρῶτος δικαζόμενος, δίκαι πρόδικοι ὧν εἶναι ἡ σειρὰ νὰ δικασθῶσι πρῶται, Συλλ. Ἐπιγρ. 2096, 2374c, d (προσθῆκαι), πρβλ. Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 260. 2) ὁ διὰ διαιτησίας ἀποφασιζόμενος, ἐθέλω δίκην δοῦναι πρόδικον Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 260. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ., συνήγορος, ὑπερασπιστής, ἐκδικητής, Αἰσχύλ. Ἀγ. 450, πρβλ. Πλούτ. 2. 1083C· ― ὑπῆρχον δημόσιοι πρόδικοι ἐν Κερκύρᾳ χρησιμεύοντες ὡς διαιτηταί, Συλλ. Ἐπιγρ. 1899, 1841-45· ἐν Ἱεραπύτνῃ τῆς Κρήτης, 2556. 64. 2) ἐν Σπάρτῃ, ὁ ἐπίτροπος νεαροῦ βασιλέως, Ξεν. Ἑλλ. 4. 2, 9· πρβλ. Πλουτ. Λυκοῦργ. 3. ― Κατὰ Σουΐδ.: «πρόδικον δικαστὴν ἐπὶ φίλων καὶ διαιτητήν· Ἀριστοφάνης Κενταύρῳ, “ἐγὼ γὰρ εἴ τι σ’ ἠδίκησ’ ἐθέλω δίκην δοῦναι πρόδικον ἐν τῶν φίλων τῶν σῶν ἑνί”».