venaticus
From LSJ
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
Latin > English (Lewis & Short)
vēnātĭcus: a, um, adj. venatus,
I of or belonging to hunting, hunting-.
I Lit.: canis, a hunting-dog, hound, Plaut. Mil. 2, 2, 113; Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; cf.: genus canum, Varr. R. R. 2, 9, 2: catulus, Hor. Ep. 1, 2, 65.—*
II Transf.: prolatis rebus parasiti venatici sumus, i. e. lean or gaunt like hounds, Plaut. Capt. 1, 1, 17.
Latin > French (Gaffiot 2016)
vēnātĭcus,¹⁴ a, um (venatus), relatif à la chasse : canes venatici Cic. Verr. 2, 4, 31, chiens de chasse || [fig.] en chasse = en quête : Pl. Capt. 85.