Ἄρης

English (LSJ)

ὁ, Ep.gen. Ἄρεος, Att.

   A Ἄρεως A.Th.64, E.El.1258; but Ἄρεος (never contr.) is required by the metre in A.Th.115 (lyr.), S.OC947, Ant. 125 (lyr.), El. 1423 (lyr.), E.Heracl.275, El.950, Fr.16; dat. Ἄρεϊ, contr. Ἄρει; acc. Ἄρεα S.OT190 (lyr.), Att. Ἄρη (never Ἄρην, which is not found in Attic Inscrr. and is never required by the metre; Ἄρη' is the true reading in Il.5.909, Hes.Sc.59, cf. AP7.237 (Alph.), D.S. 5.72); voc. Ἄρες, Ep. (metri gr.) Ἆρες:—Ion. and Ep. declens. Ἄρης, ηος, ηι, ηα: Aeol. Ἄρευς, ευος, ευα, ευι, ευ, Sapph.66, Alc. 28 ff.:—Ares: in Trag., the god of destruction generally, S. OT190, etc.; ἐς Οἰδίπου παῖδε . . Ἄρης κατέσκηψ' Ar.Fr.558; in Com., Ἄρεως νεοττός chicken of Ares, Id.Av.835.    2 the planet Mars, Arist. Cael.292a5, Cleom.1.11.59, etc.; Ἄρεος ἡμέρα D.C.37.19.    II in Poets, Appellat. for war, slaughter, ξυνάγωμεν Ἄρηα Il.2.381; Ἄρη μείξουσιν S.OC1046 (lyr.); χρονίῳ σὺν Ἄρει Pi.P.11.36; Ἄρης ἐμφύλιος, Ἄ. τιθασός, A.Eu.862,355; θηλυκτόνῳ Ἄρει δαμέντων Id.Pr.861; ναύφαρκτος Ἄ. Id.Pers.951 (lyr.); λιθόλευστον Ἄρη death by stoning, S.Aj.254(lyr.); ἔνθα μάλιστα γίγνετ' Ἄ. ἀλεγεινὸς ὀϊζυροῖσι βροτοῖσι, of a mortal wound, Il.13.569.    2 warlike spirit, A.Ag.78, E.Ph. 134; κἀν γυναιξὶν . . Ἄ. ἔνεστιν S.El.1242; οὔτ' ὄλβος οὔτ' Ἄ. Id.Ant. 952; μέγαν ἐκ θυμοῦ κλάζοντας Ἄ. A.Ag.48; Ἄρη βλέπειν Ar.Pl.328, Timocl.12.7: in Prose, ἔμφυτος Ἄ. Gorg.Fr.6.    3 the sword, ὀξὺς Ἄ. Il.7.330, cf. AP7.531 (Antip. Thess.), Plu.2.23c.    III epith. of Zeus, as the avenger of perjury, in oaths, IG5(2).343c (Arc.); of Ἐνυάλιος, ibid., Poll.8.106. (Akin to ἀρή, q. v.) [ᾰ in Hom., but α of voc. may be long, e.g. Ἆρες, Ἄρες βροτολοιγέ Il.5.31, and gen. Ἄρηος 2.767, Call.Jov.77 (s.v.l.), Ἄρεος A.R.3.1187, dat. Ἄρηϊ Id.2.991: in Trag., regularly ᾰ, but A. uses ᾱ even in dialogue, as Th.244, 469; and S. in lyr., Aj.252,614, Ant.139.]

German (Pape)

[Seite 350] ὁ, Ares, s. nom. propr., steht oft appellativisch für Krieg, Mord, δεινὸς ὁ προς χώρων Ἄρης Soph. O. C. 1065; λιθόλευστος. Steinigungstod, Ai. 247; von Seuchen, O. R. 190; kriegerischer Muth, καὶ ἐν γυναιξὶν Ἄρης ἔνεστι El. 1235, u. so bei andern Dichtern.

French (Bailly abrégé)

gén. -εως ou -εος;
voc. Ἄρες, dat. -ει, acc. -η ou -ην;
I. Arès :
1 fils de Zeus et d’Héra, dieu de la guerre;
2 dans les Tragiques et les Comiques, dieu de la guerre ou de la ruine, auteur des fléaux, des pestes;
II. p. ext. poét.
1 guerre, carnage ; ὁ Μυρμιδὼν Ἄρης EUR la bataille, càd l’armée des Myrmidons ; humeur belliqueuse;
2 meurtre en gén. ; mort violente : λιθόλευστος Ἄρης SOPH la mort par lapidation ; Ἄρεως ὄχθος ATT colline d’Arès, càd du meurtre, ainsi appelée parce qu’on y avait établi le tribunal qui connaissait du meurtre (l’aréopage), d’où la légende que le Meurtre en personne (Ἄρης) fut d’abord jugé en ces lieux (cf. Ἄρειος πάγος);
3 blessure mortelle.
Étymologie: pê de la R. Ἀρ enlever, détruire, faire périr, cf. αἴρω.