ἄϊδρις

English (LSJ)

ι, gen. ιος and εος, poet. Adj.

   A unknowing, ignorant, Il.3.219, Pi.P.2.37; often c. gen., Od.10.282, Hes.Sc.410, A.Ag.1105, etc.; also ἄιδρος, ον, Alc.Oxy.1789Fr.6, Ion Trag.34.

Greek (Liddell-Scott)

ἄϊδρις: ι, γεν. ιος καὶ εος, ποιητ. ἐπίθ. ὁ ἀγνοῶν, ὁ μὴ γιγνώσκων, ἀμαθἠς, Ἰλ. Γ. 219, Πινδ. Π. 2, 68. Συχν. μετὰ γεν. Ὀδ. Κ. 282. Ἡσ. Ἀσπ. 410, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1105, κτλ. [Ἡ παραλήγουσα εἶναι φύσει βραχεῖα· θέσει δὲ μακρὰ ἐν Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Σοφ. Αἴ. 213 (λυρ.)].

French (Bailly abrégé)

ις, ι ; gén. ιος ou εος;
ignorant.
Étymologie: ἀ, ἴδρις.