ἀντίκρουσις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A abrupt close, in a rhetorical period, Arist. Rh.1409b22; hindrance, check, Plu.2.721b; dub. sens. in Aeschin. 1.168, perh. repartee.

German (Pape)

[Seite 253] ἡ, das Zurückstoßen, Widersetzlichkeit, Plut. Marc. 28; λέγειν ἀντίκρουσιν πρός τινα, deklamatorische Wechselreden halten, Aeschin. 1, 168.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντίκρουσις: -εως, ἡ, τὸ ἀντικρούειν τινί, ἐμπόδιον, αἰφνίδιος ἀντίστασις, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 6, Πλούτ. 2. 721Β: ἡ ἔννοια ἀμφίβολος ἐν Αἰσχίν. 24. 10, ἴσως ἑτοιμολογία, εὔστοχος ἀπάντησις.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 choc en sens contraire;
2 réplique.
Étymologie: ἀντικρούω.